
1
Ողջույն, արքա՛ Կիլլենեի, քեզ
եմ սրտանց
Ես գովերգում, քեզ, ում լեռան
հենց գագաթին
Ծնեց Մեան՝ Կրոնիդի հետ կենակցելով:
2
Ով Աթենաս, ով ռազմատենչ մեր
տիրուհի.
Մի ժամանակ դու չունեիր
Ոչ մի տաճար Կորոնիայում…,
3
…Ահեղագույն աստված է նա,
Ում որ ծնեց գեղեցկամույկ,
հեզ Իրիսը՝
Կենակցելով Զեփիրոսի հետ ոսկեհեր…
6
Հարկավոր է այժմ հարբել, եթե
նույնիսկ
Չուզենք, քանզի մահը տարավ
Միրսիլոսին:
9
Չարիքներից բնավ պետք չէ հոգով
տանջվել.
Տառապելով երբեք առաջ մենք
չենք գնա:
Բաքո՜ս, դու մեզ մի լավագույն
դեղ ես տվել,
Գինի՜ բերեք, եկե՛ք խմենք:
14
Մեռոն լցրու դու իմ գլխին բազմաչարչար,
Նաև կրծքին իմ ալևոր:
15
Խնդրում եմ ձեզ, ինձ հաճելի
Մենոնին թող մեկը կանչի,
Որպեսզի այս գինարբուքում նա
ինձ դառնա ընկերակից:
16
Պատմում են, թե Արիստոդեմը
Սպարտայում հետևյալ ճիշտ
Խոսքը ասաց.
«Մարդը փող է. երբեք աղքատը
չի լինում ո՛չ պանծալի,
Ո՛չ պատվելի»:
17
(Սափոյին)
Հեզաժպիտ, անբիծ Սափո, մանուշակի
պես մազերով,
Ուզում եմ քեզ մի խոսք ասել,
բայց ամոթն է ինձ խանգարում:
Թարգմանությունը՝ Ա. Թոփչյան
Ալկայոս | Քնարերգություն
Reviewed by ՏԱՐԸՆԹԵՐՑՈՒՄ
on
октября 24, 2016
Rating:
