Ռուդոլֆ Շտայներ | Մարդու հետմահու կյանքի մասին

Ստորև ներկայացնում ենք հատված Ռուդոլֆ Շտայների «Գաղտնագիտություն» գրքի հայերեն թարգմանությունից (գրքի թարգմանությունը՝ Տիգրան Աբելյան, հրատարակությունը՝ Սարգիս Խաչենց.ՓՐԻՆԹԻՆՖՈ, 2016):

Այս գրքում խոսվել է այն ժամանակի մասին, որի ընթացքում, մահվան վրա հասնելուց հետո մարդու աստրալ մարմինը դեռևս մնում է կապված եթերային մարմնին: Այդ ժամանակաընթացքում մնում է հենց հոսած կյանքի աստիճանաբար խամրող հիշողությունը (հմմտ. III գլ. հետ): Տարբեր մարդկանց մոտ այդ ժամանակը տարբեր է: Այն կախված է նրանից, թե որքան մեծ է ուժը, որով մարդու աստրալ մարմինն իր մոտ է պահում եթերային մարմինը, թե ինչպիսի իշխանություն ունի առաջինը երկրորդի վրա: Վերզգայական ճանաչողությունը կարող է տպավորություն ստանալ այդ իշխանության մասին՝ դիտարկելով մարդուն, որը, ըստ իր հոգեկան-մարմնական կերտվածքի աստիճանի, պիտի իրականում քնած լինի, սակայն անքուն է մնում ներքին ուժի շնորհիվ: Եվ ահա պարզվում է, որ տարբեր մարդիկ կարող են արթուն մնալ տարբեր տևողությամբ՝ առանց մեջ ընդ մեջ հայտնվելու քնի իշխանության ներքո: Որքան ժամանակ մարդն ի վիճակի է արթուն մնալ ծայրահեղ անհրաժեշտության պարագայում, մոտավորապես նույնքան, մահից հետո, տևում է հենց նոր հասած կյանքի հիշողությունը, այն է՝ կապը եթերային մարմնի հետ:

*

Երբ մահից հետո եթերային մարմինն անջատվում է մարդուց (հմմտ. III գլ.), վերջինիս ողջ հետագա զարգացման համար այդ մարմնից այնուամենայնիվ մնում է մի բան, որը կարելի է բնորոշել իբրև էքստրակտ կամ հիմնանյութ (Essenz): Այդ էքստրակտը պարունակում է անցած կյանքի պտուղները: Եվ նա կրողն է այն ամենի, ինչ մահվան ու նոր ծննդյան միջև մարդու ոգեկան զարգացման ընթացքում կազմավորվում է իբրև սաղմ հետագա կյանքի համար: (Հմմտ. III գլ. Հետ:)

*

Մահվան ու նոր ծննդյան միջև ընկած ժամանակի տևողությունը որոշարկվում է նրանով, որ «ես»-ը որպես կանոն նորից վերադառնում է ֆիզիկական զգայական աշխարհ միայն այն ժամանակ, երբ վերջինս այդ ընթացքում վերափոխված լինի այնպես, որ «ես»-ը կարողանա վերապրել նոր իրողություն: Մինչ «ես»-ը գտնվում է ոգեկան ոլորտներում, երկիր բնակավայրը փոխվում է: Այդ փոփոխությունը համապատասխան ուղղությամբ կապված է տիեզերքի մեծ փոփոխությունների հետ. Արեգակի նկատմամբ Երկրի դիրքի փոփոխությունների հետ և այլն: Սակայն դրանք իհարկե այնպիսի փոփոխություններ են, որոնցում տեղ են գտնում որոշակի կրկնություններ՝ կապված նոր պայմանների հետ: Արտաքուստ դա դրսևորվում է նրանում, որ, օրինակ, երկնակամարի կետը, ուր ծագում է Արեգակը գարնան սկզբում, մոտավորապես 26. 000 տարվա ընթացքում կատարվում է լրիվ շրջապտույտ: Դրա շնորհիվ գարնանային գիծերահավասարի կետը այդ ժամանակի ընթացքում շարժվում է երկնային մի ոլորտից դեպի մյուսը: Այդ ժամանակի տասներկուերորդ մասի լրանալուց հետո, այսինքն մոտ 2.100 տարի անց, երկրային պայմանները փոփոխված են լինում այնքան, որ մարդկային հոգին կարող է վերապրել նախորդ մարմնավորման համեմատ նոր իրողություն: Բայց քանի որ մարդու ապրումները տարբեր են, կախված նրանից՝ ծնվում է որպես կին, թե՝ տղամարդ, ապա նկարագրված ժամանակաշրջանի սահմաններում որպես կանոն տեղ են գտնում երկու մարմնավորումներ՝ մեկը որպես տղամարդ, մյուսը՝ կին:Սակայն այս իրողությունները կախված են նաև այն բանից, թե ինչպիսին են ուժերը, որոնք մարդը երկրային կեցությունից վերցնում է իր հետ՝ անցնելով մահվան միջով: Դրա համար այսպիսի տվյալները հարկ է ընդունել միայն այն իմաստով, որ դրանք ընդհանուր են էականում, սակայն առանձին դրվագներում փոփոխված են ամենատարբեր կերպով: Թե որքան է մարդկային ես-ը մնում ոգեկան աշխարհում՝ մահվան ու նոր ծննդյան միջև, կախված է տիեզերքում գոյություն ունեցող նշյալ պայմաններից սոսկ մի հարաբերությամբ: Այլ հարաբերությամբ դա կախված է զարգացման վիճակներից, որոնցով անցնում է մարդը այդ ժամանակ: Այդ վիճակները որոշ ժամանակ անց բերում են «ես»-ը այնպիսի ոգեկան կերտվածքի, որն իր ներքին ոգեապրման մեջ այլևս չի գտնում գոհացում, այլ զարգացնում է ձգտումը գիտակցության այնպիսի փոփոխության, երբ գոհացումը տեղի է ունենում ֆիզիկական վերապրման միջոցով ինքնաարտացոլման մեջ: Համագործակցությունից, որ տեղի է ունենում մարմնավորման այդ ներքին ծարավի և համապատասխան մարմնականությունը գտնելու՝ տիեզերքից տրված հնարավորության միջև, հետևում է մարդու մուտքը երկրային կյանք: Քանի որ երկու պայմաններն էլ պիտի գործեն միասին, մի դեպքում դա տեղի է ունենում այն ժամանակ, երբ «ծարավը» դեռ չի հասել իր բարձրունքին, քանզի հնարավոր է դարել ձեռք բերել մոտավոր համընկող մարմնավորում, իսկ մյուս դեպքում՝ երբ «ծարավը» գերազանցել է իր նորմալ բարձրունքի սահմանները, քանի որ համապատասխան ժամանակում չի եղել մարմնավորման հնարավորություն: Այս պայմանների հետ է կապված մարդու ընդհանուր կենսատրամադրությունը, որում նա գտնվում է իր մարմնական էության հատկությամբ պայմանավորված:

Տես նաև Ռուդոլֆ Շտայներ Կյանքը և գործը և Արա Գուրզադյան Ռուդոլֆ Շտայները և նրա «Ազատության փիլիսոփայությունը»