Երբ մի անգամ Կաֆկան պայուսակիս
գրքերի մեջ նկատեց մի քրեական վեպ, ասաց.
- -Կարիք չկա ամաչելու, որ նման գիրք եք կարդում: Դոստոևսկու«Ոճիր և պատիժը» նույնպես քրեական վեպ է: Իսկ Շեքսպիրի «Համլե՞տը»: Դա քրեական դրամա
է: Գործողության հիմքում ընկած է գաղտնիքը, որը պետք է բացահայտվի աստիճանաբար: Բայց
կա՞ ավելի մեծ գաղտնիք, քան ճշմարտությունը: Բանաստեղծությունը մշտապես ճանապարհորդություն
է դեպի ճշմարտությունը:
- Կաֆկան մի պահ լռեց, ապա չարաճճի ժպտաց:-Ոնց որ թե դուք ինձ բռնեցրիք դատարկաբանության վրա: Բայց
իրականում դա այդպես չէ: Ճշմարտությունն այն է, ինչի անհրաժեշտությունն ունի կյանքում
ամեն մարդ, ինչը նա չի կարող ձեռք բերել կամ ստանալ որևէ մեկից: Ամեն մեկն այն պետք
է անընդհատ ծնի ինքն իրենից, այլապես կմեռնի: Կյանքն առանց ճշմարտության անհնար է:
Հնարավոր է, որ ճշմարտությունը հենց ինքը կյանքն է:
Թարգմանությունը՝ Արա Առաքելյան
Գուստավ Յանոուխ | Զրուցներ Կաֆկայի հետ | հատված
Reviewed by ՏԱՐԸՆԹԵՐՑՈՒՄ
on
19:26:00
Rating:
Reviewed by ՏԱՐԸՆԹԵՐՑՈՒՄ
on
19:26:00
Rating:
