Պարույր Սևակ | Պատահաբար են պատահում

Մի՛շտ էլ սիրածին պատահաբար են պատահում կյանքում

Ու հրաժեշտ են տալիս սիրածին անհրաժեշտաբա՜ր...

Թե կուզես՝ լռի՛ր:

Թե կուզես՝ ոռնա՜,

Թե կուզես՝ ծամիր սեփական լեզուդ,

Թե կուզես՝ խցիր բերանըդ բարձով,

Թե կուզես՝ ոտքով հարվածիր բարձին.

Հավատացյալ ես՝ հայհոյիր աստծուն,

Հավատացյալ չես՝ աստծուն հավատա.

Թե կուզես՝ ուզիր է՛լ չուզել - իզո՜ւր,

Թե կուզես՝ ուզիր է՛լ չապրել - իզո՜ւր...

Ու, եթե կուզես, ապրելն այս է հենց,

Եվ սերն իսկական հենց այս է որ կա.

-Պատահաբար ես պատահում կյանքում,

Անհրաժեշտաբար հրաժեշտ տալիս...

26.I.1962թ.

Երևան

Տես նաև Պարույր Սևակ Բանաստեղծություններ

Բաժիններ