Ուիլյամ Բաթլեր Յիթս | Գողտրիկ պարտեզում

Գողտրիկ պարտեզի թաքուն անկյունում հանդիպում էինք մենք լուրթ երազներով,

Նեղ արահետով նա անց էր կենում իր ձյունաճերմակ, փոքրիկ ոտքերով

Ու շշնջում էր, որ սիրեմ հանգիստ, ինչպես տերևն է բողբոջում ծառի,

Բայց ջահել, անհոգ սիրտս անհանգիստ նրա հետ երբեք չէր համաձայնի:

Կապույտ առվակի զմրուխտ ափերին սիրուց արբեցած մենք կանգ էինք առնում,

Աչքերս հառած անուշիկ դեմքին՝ իմ հոգին էր վեր, երկնում սավառնում:

Նա շշնջում էր, որ ապրեմ հանգիստ, ինչպես թավիշ խոտն արեգակի տակ,

Ու այժմ պապակ սրտիցս անհանգիստ հորդում են միայն արցունքները տաք:

Թարգմ. Տ. Վարդանյան

Տես նաև Դիլան Թոմաս Տեսնում եմ ամռան տղաներին