Պարույր Սևակ | Բարի գիշեր

Ուռճացած երեկոյի մեջ լույսերը կեռ-կտուցավոր

Վաղուց են գիշերը պեղել:

Մայթերը էլ չեն հորանջում մարդկային կրունկների տակ:

Փողոցներն ավլած են արդեն.

Մնացած կեղտերը մթան պիտի որ արևը մաքրի:

Քնել է - և աչքերը բաց-

Քնել է ողջ քաղաքն արդեն:

Եվ մի՞թե դեռ չես քնել դու.

-Սիրելի՜ս, քեզ գիշե՛ր բարի:

Ճյուղավոր թախիծն ուզում է դեռ պատվել նաև սաղարթով,

Որպեսզի հետո, երևի, ստվեր տա, թունո՜տ մի ստվեր:

Այդ թունոտ ստվերի ներքո թող քնի՝ ո՜վ որ կուզենա,

Բայց ո՛չ դու.

-Քեզ գիշե՜ր բարի:

Կննջեն պահակներն անգամ՝

Գիշերվա ա՛յն հովիվները,

Որ զգոն լույս ու լամպերի շնային հսկողության տակ

Մշտապես արածեցնում են մակաղված զգուշությունը:

Միայն ե՛ս բովանդակ գիշեր աչքերըս պիտի չփակեմ,

Քանի որ ամեն կերպ հիմա քո տեղն է բռնել կամենում

Մի ծանոթ պառաված օրիորդ՝

Այս կպչուն անքնությունը,

Որից ինձ չեն փրկում նաև քնաբեր կոչված դեղերը:

Ու ես այդ անքնությունից՝

Պառաված օրիորդից այս նույն,

Այնպես եմ վախենում հիմա,

Ինչպես որ երեխան է միշտ վախենում բուժակ բժշկից:

Դո՛ւ գոնե, դո՛ւ եղիր առողջ

Ու քնի՛ր.

-Քեզ բարի գիշե՜ր:

Ես կյանքում ինչքա՞ն գիշեր եմ ունեցել,-

Դժվար է ասել,

Քանի որ այդ հաշիվը պարզ չի արվում թվաբանությամբ,

Այլ միայն սիրո՛ մատներով,

Որ գուցե ծալվեն հաշվելիս,

Բայց դժվա՛ր, դժվա՜ր թե բացվեն:

Ես կանեմ այդ հաշիվը բարդ,

Դա թող ի՛նձ, իսկ ինքըդ քնի՛ր.

-Սիրելի՜ս, քեզ բարի գիշե՛ր:

Մի բարակ - քաղաքավարի անձրև է եկել ժամերով,

Եկել է առանց դադարի,

Եկել լոկ կարծես ի՛նձ համար,

Քանի որ արթուն մարդ չկա՛.

Բոլորը քնած են վաղո՜ւց:

Դե՛, դու էլ աչքերըդ փակիր.

-Սիրելի՜ս, քեզ բարի գիշե՛ր:

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Հեռու չէ առավոտն արդեն:

Եվ - գուցե արևի ահից-

Դադարեց անձրևն էլ հիմա:

Անձրևն էլ դադարեց հիմա,

Մինչդեռ դու... շարունակվում ես:

Նաև դո՛ւ դադարիր մի քիչ.

Խղճա՜ ինձ, և ի՛նքդ էլ ասա.

-Սիրելի՜ս, քեզ բարի գիշե՛ր...

09.II.1964թ.          

Երևան

Տես նաև Պարույր Սևակ Բանաստեղծություններ