Պարույր Սևակ | Անպայման պայման

Մտքեր խա՞կ, թե՞ հասուն,-

Ո՞ւմ է պետք երգի մեջ:

(Մի կտոր հանածո ոգի է հարկավոր,

Մի պատառ կախարդանք,

Մոգության մի պճեղ,

Մի բացվող փակագիծ,

Անհայտի մի լուծում)...

Շրջում են «ինչու»-ներ՝ էակներ սապատված,

Որ չունեն օթևան ու չունեն դեռ անուն:

Հոգու մեջ տալ անկյուն ու լեզվով մկըրտել

Սապատված մի «ինչու» -

Ու երգը կհնչի՜...

Հույզեր մե՞ծ, թե՞ ճղճիմ,-

Իսկ ո՞վ է վճռելու:

(Մի կտոր արնածոր տաք միս է հարկավոր՝

Սեփական ձեռքերով իրենից պոկոտած,

Մի սարսուռ օդեղեն,

Մի սարսում ընդերքի)...

Մթության երանգներն առատ են ավելի,

Քան բոլոր մնացած գույները գումարված:

Խուսափուկ խլիրտի քղանցքից գեթ կառչել,

Ստվերի վետվետուն քայլվածքը ճանաչել,-

Ու երգը չի՜ կարող չհնչել ինքնակամ...

Ի՞նչ անել և ինչպե՞ս.

Հա՞ստ մանել, թե՞ բարակ:

(Լի օրվա երակին պատվաստել կիրակի՛,

Վեճ մղել ծովի՛ հետ,

Ամաչել կրակի՛ց,

Չուշանա՜լ, չշտապե՜լ),-

Եվ այնժամ, օ, հարկավ

Իր պոչին կտնկվի ձվաձև առարկան,

Եվ արփին ափիդ մեջ կդառնա ձվածեղ...

07.X.1961թ.

Երևան

Տես նաև Պարույր Սևակ Բանաստեղծություններ

Բաժիններ